Tot hier en niet verder!

(Door: Maarten)
Geplaatst op 3 februari 2021 door E.J. Bron

Aan alle leraren, ander onderwijspersoneel en ouders die zich laten leiden door angst.

Nog voordat de heren Rutte en De Jonge opnieuw op nationale televisie hun act zullen opvoeren om het angst narratief voor te zetten, schrijf ik alvast deze brief. Ergens in de afgelopen 11 maanden zijn wij namelijk collectief iets verloren, en ik en velen met mij proberen dat met de grootste moeite terug te vinden. Ik heb het over het gezonde verstand, waar wij allemaal mee geboren worden en altijd ergens in ons aanwezig is. Waar we begonnen met een lichte sluierbewolking die daar overheen trok in maart, veranderde dit naarmate de tijd vorderde in een dichte mist zonder perspectief. De navigatie gaven we uit handen aan mensen die het verst weg  staan van de dagelijkse realiteit waar de ‘gewone mens’ mee te kampen heeft. De bestemming is ons allen onbekend, toch laten we ons de weg wijzen door mensen die we normaal gesproken nooit zomaar zouden vertrouwen. Met reden.

Iedereen die na 1945 geboren weet hoe het is om in vrijheid te kunnen leven. We hebben allemaal een jeugd gehad waarin we in alle vrijheid konden opgroeien en ons konden ontwikkelen. In alle vrijheid konden we naar school. In alle vrijheid konden we met vriendjes en vriendinnetjes spelen. In alle vrijheid konden wij elkaar knuffelen en aanraken. In alle vrijheid konden we stoeien. In alle vrijheid konden we elkaars gezichtsuitdrukkingen zien wat van essentieel belang is in de sociale interactie met elkaar. In alle vrijheid konden wij bij opa en oma langsgaan om daar in de watten gelegd te worden. In alle vrijheid konden wij leven. Al deze vrijheid die jijzelf hebt genoten in de belangrijkste jaren van je leven, de jaren dat je jezelf vormde tot diegene die jij nu bent, ontneem jij nu onze kinderen. Je ontneemt alle opgroeiende kinderen alles wat jijzelf wel hebt gehad. Waarom doe je dat? Heb je jezelf dat nou werkelijk wel eens serieus afgevraagd in de afgelopen maanden? Durf je dat?

Je legt de schuld van dat waar jij je aan moet houden neer bij politici. Je houdt jezelf voor dat zij het vast wel het beste zullen weten, omdat zij geadviseerd worden door experts. Je hebt geen moment tijd gestoken in dat wat andere experts ons proberen te zeggen. Dat onze kinderen, waar jij zegt het beste mee voor te hebben, hier enorme schade door oplopen. Pubers wordt het verboden om sociaal met elkaar om te gaan, ze moeten afstand houden, terwijl alles in hen schreeuwt om aandacht van de ander. Ze worden achtervolgd door politie en krijgen boetes, terwijl ze zich eigenlijk gewoon natuurlijk en normaal gedragen. Kleine kinderen kunnen niet meer naar school, terwijl dat het liefste is wat ze doen, lekker spelen met elkaar, luisteren naar die lieve juffrouw of meester. Opa en oma doen ineens gek, want die mensen op tv zeggen dat het gevaarlijk is als je in de buurt komt. Nota bene in reclames wordt hen een schuldgevoel aangepraat dat als ze zich niet aan die asociale maatregelen houden, opa of oma wel eens een slachtoffer kan worden. Die onmenselijke maatregelen, die nog nooit in de geschiedenis van de mensheid zijn voorgekomen, zelfs niet in de meest extreme regimes: een verbod op aanraking en nabijheid. In de winkels en zelf op straat zien ze mensen lopen zonder gezichtsuitdrukking, alleen starende ogen, vaak leeg en angstig, omdat een niet werkend mondkapje alles verhult. Hoe moet het voelen om nu een kind te zijn? Heb je daar wel eens bij stil gestaan?

Lees het hele uitgebreide artikel: https://ejbron.wordpress.com/2021/02/03/tot-hier-en-niet-verder-2/

Categorie : Uncategorized