Mijn tweet: “Restrictief asieltoelatings- en dito gezinsherenigingsbeleid zou allang zijn ingevoerd als de @EPNederland niet door @Kiesraad was gehinderd”
Ik breng u in herinnering, wat Pim Fortuyn schreef:
Acht jaar lang heeft de VVD binnen Paars geprobeerd om het asielbeleid enigszins aan te scherpen, overigens zonder veel resultaat. De opvangcapaciteit voor asielzoekers wordt nog steeds uitgebreid in plaats van ingekrompen. Een succesvol beleid zou immers moeten leiden tot een vermindering van het aantal opvangplaatsen. Het begint er overigens al mee dat de VVD, ook onder Bolkestein, zichzelf niet serieus neemt. Een kabinetscrisis, zelfs een botsing met de verantwoordelijke bewindspersoon is het hen nooit waard geweest. Ten tijde van het politiek leiderschap van Bolkestein, gedurende Paars I (1994-1998), is het vreemdelingenbeleid in het algemeen en het asielbeleid in het bijzonder op de politieke agenda geplaatst. Bolkestein deed dit op een duidelijk intellectuele, dikwijls goed geargumenteerde manier. De reactie van de Linkse Kerk, PvdA, Groenlinks, D66 en het merendeel van de parlementaire pers was er steeds een van afgrijzen. Vergelijkingen met de praktijken van de nazi’s werden daarbij niet geschuwd. Zelfs een kamerdebat terzake tussen Bolkestein en de toenmalige fractieleider van de PvdA, Wallage, ontaardde in dit soon verdachtmakingen. Wie voor een ruimhartig asielbeleid is, is goed en wie daar zelfs maar vraagtekens bij durft te plaatsen is fout, heel erg fout! Dat was de teneur, ik heb er bij de publicatie van mijn boek over de invloed van de islam in Nederland mijn deel van mogen ‘genieten’. Bolkestein was weliswaar een goed debater en wist de kwestie gedurende Paars I op de politieke agenda te houden, maar hij beet nooit door. Van een politicus mag, zeker indien hij deelneemt aan de regering, verwacht worden dat hij zichzelf, zijn partij en zijn politieke standpunten inzake majeure kwesties uiterst serieus neemt. Dat betekent dat de politicus doet aan politieke machtsvorming om zijn of haar standpunten geheel of ten dele gerealiseerd te krijgen. Dat nu is door Bolkestein eigenlijk op geen enkel punt nagestreefd. Bolkestein was dus een eloquente intellectueel, een uitstekend en volhardend debater, maar een slechte politicus. Nooit beet hij door, nooit riskeerde hij een ministers- of een kabinetscrisis. Gevolg daarvan was dat ondanks wettelijke aanscherpingen van het beleid, het resultaat – in de zin van afname van de toestroom aan asielzoekers – gedurende acht jaar negatief is geweest, niet in de laatste plaats, omdat de overheid zelf voortdurend de hand licht met de eigen strengere regelgeving. Het mooiste voorbeeld daarvan is dat uitgeprocedeerde asielzoekers zelden feitelijk worden uitgezet. De Raad van Hoofdcommissarissen heeft op eigen gezag besloten dat het geen prioriteit heeft en de uitgeprocedeerde asielzoeker krijgt voluit de gelegenheid om in de Nederlandse samenleving te ‘verdwijnen’. Plaatselijke overheden voorzien hen vervolgens via de Ubochtconstructie van onder meer uit belastinggelden gesubsidieerde stichtingen van alle moois dat onze verzorgingsstaat te bieden heeft, van huisvesting tot gezondheidszorg, van onderwijs tot een inkomen. Onder zijn opvolger, Hans Dijkstal (VVD), is het er niet beter op geworden. Dijkstal ging zelden de publieke discussie aan over dit thema en liet de fractiewoordvoerder politiek en publicitair volledig aan zijn lot over. Die mocht in zijn eentje het vuile werk opknappen en slaagde daarin natuurlijk niet, alleen als hij stond. In het licht van de verkiezingen en de electorate dreiging voor de VVD die uitgaat van de nieuwe politieke beweging Leefbaar Nederland hebben Dijkstal en zijn VVD het thema inmiddels herontdekt en op de politieke agenda geplaatst. Erg overtuigend en vertrouwenwekkend doet dat natuurlijk niet aan, gezien in het licht van het recente verleden. Naast het feit dat de VVD er nooit een echt politiek punt van heeft willen maken in de confrontatie tussen kabinet en Kamer, kan de VVD politieke lafheid worden verweten. Wat had er meer voor de hand gelegen om na de mislukkingen terzake in Paars I, de portefeuille asielbeleid van de wankelmoedige PvdA over te nemen en deze in Paars II zelf te beheren? De VVD keek echter wel uit, ze zou er de vingers eens aan kunnen branden! Comfortabeler was het om de fractiewoordvoerder het potje op een suddervuurtje te laten houden, zodat ze electoraal kan scoren zonder echt iets te hoeven doen. Over de PvdA en D66 hoeven wij het in dit verband niet te hebben. Als lidmaten van de Linkse Kerk zijn zij sedert jaar en dag voor een uitermate royaal en menslievend asielbeleid, op koste van de Nederlandse belastingbetaler en, zo wil ik eraan toevoegen, ten koste van de Nederlandse samenlevingen in de grote(re) steden. Wij koersen in dit land onbedoeld aan op nieuwe vormen van apartheid. De middenklasse ontvlucht de steden en vestigt zich in middenklassenwijken in de randgemeenten. Middenklassenwijken die grotendeels bestaan uit oorspronkelijke Nederlanders aangevuld met succesvolle allochtonen. De steden verdunnen op die manier tot centra van dikwijls hoogwaardige economische activiteit, een dunne maatschappelijke bovenlaag en een brede onderklasse gevestigd in achterstandswijken van buirengewoon eenzijdige samenstelling qua land van herkomst en maatschappelijke positie. Dat hindert integratie in de dominante cultuur, taal, en economie, die nu eenmaal wordt beheerst door oorspronkelijke Nederlanders, bovenmatig en doet bijvoorbeeld Turken en Marokkanen zich in de eerste plaats Turk en Marokkaan voelen in plaats van Nederlander en dat tot in derde generatie aan toe. Winst van het Turkse voetbalelftal verandert mijn stad, Rotterdam, in één klap in een klein Istanbul. Dat lijkt onschuldig, maar is het niet. Het doet mij het gevoel geven alsof onze stad tijdelijk is bezet door vreemde overheersers, die zich op dat moment ook als zodanig gedragen, en het maakt duidelijk dat integratie nog een heel lange weg is. Het bezit van dubbele nationaliteiten, de oorspronkelijke en de Nederlandse, schotelantennes, circulaires van overheidsdiensten in de taal van het land van herkomst, lange vakanties en het bezit van onroerend goed in het land van herkomst doen hen ook al niet kiezen voor Nederland. Nederland is voor velen van hen een land waar het goed profiteren is van alle mooie voorzieningen, maar voor het overige draait het toch vooral om het land van herkomst. Dat nu legt een sociale bom, niet meer en niet minder, onder de stedelijke samenlevingen.
Over de toestroom van asielzoekers valt nog het volgende op te merken. Ruim tachtig procent van de aanvragers blijken gewoon calculerende asielzoekers te zijn die om overwegend economische motieven asiel aanvragen. Slechts tien procent lijkt te moeten vrezen voor lijf en goed en is daarom op de vlucht geslagen, overigens niet in de regio maar linea recta dan wel via de Schengen-omweg naar het land van melk en honing. Met dat vluchten valt het dus ook bij die tien procent reuze mee. Als je echt moet vluchten, ben je natuurlijk al heel erg blij als je in de regio een plekje hebt gevonden en door de Hoge Commissaris van de vluchtelingen van de VN, Ruud Lubbers (CDA), van een tent en eten wordt voorzien. Het gaat hier om de upper ten van de vluchtelingen, onder wie politieke vluchtelingen die er politieke opvattingen op nahouden die haaks staan op de onze. Goed, ruim 80 procent komt om economische motieven, zou dit gebeuren bij de aanvragen voor een bijstandsuitkering, dan zouden wij zonder pardon spreken van misbruik van een op zichzelf goede regeling. Hier te lande lossen we dat probleem op door de term ‘vluchteling’ te voorzien van het epitheton ‘economische’. Proeft u de contradictie, die besloten ligt in de term ‘economische vluchteling’ eens op het puntje van uw tong: ‘gelukszoeker’ of ‘avonturier’ is meer op zijn plaats. Ook op de motieven valt wel het een en ander af te dingen. Wat is er zo goed heldhaftig dan wel zielig aan het in de steek laten van uw land? En het zijn dikwijls landen, waarin de asielzoeker hard nodig is om het land tot ontwikkeling te brengen, afkomstig als ze veelal zijn uit de wat beter opgeleide segmenten van hun samenlevingen. Nu al gaat 33 procent van het totale jaarlijkse ontwikkelingsbudget van het Afrikaanse continent, aldus een VN-studie, op aan het repareren van de ‘brain and job-drain’ van Afrika met behulp van dure westerse krachten. Uiteraard komt dat budget van het rijke en ontwikkelde Westen, tel uit uw winst, zou ik willen zeggen. We moeten af van dat hele zieligheidsyndroom dat de discussie over asielbeleid nog steeds beheerst en we moeten toe naar het laten spreken van de feiten en op basis daarvan onze conclusie trekken in een zakelijk debat zonder al dat larmoyante gemoraliseer daarover door de Linkse Kerk en die vele zaakwaarnemers, die de legale industrietak asielzoekers hier te lande beheren en daar een dikke boterham aan verdienen, zoals dat ook gebeurt met het illegale deel van de bedrijfstak bestaande uit bemiddelaars, koeriers, afpersers en natuurlijk al die malafide ‘reisorganisaties’ die ons deze zogenaamde vluchtelingen in de maag splitsen.
Over het vreemdelingenvraagstuk in het algemeen valt nog op te merken dat elke toegelaten asielzoeker met drie moet worden vermenigvuldigd vanwege die onzinnige regeling van de gezinshereniging en dat diezelfde regeling ertoe bijdraagt dat tot in de derde generatie aan toe gezinnen worden herenigd. 75 procent van de jongemannen met een Turkse of Marokkaanse achtergrond haalt zijn bruid uit een achterlijk dorpje in Turkije of Marokko. Reden: de hier geboren meisjes met een Turkse of Marokkaanse achtergrond, om maar niet te spreken van autochtone meisjes, gedragen zich te geemancipeerd. De jongeheren voorzien zich liever van een weinig ontwikkelde vrouw, die tenminste weet dat haar enige recht het aanrecht is en haar enige lijn de waslijn. Een grof schandaal dat wij die jongeheren niet aanpakken en hun verwerpelijke standpunt over de positie van de vrouw niet alleen in woorden laten belijden maar ook in daden, niet zelden geheel en al op kosten van de Nederlandse belastingbetaler. Nederland is – wat het vreemdelingen-, het gezinsherenigings- en het asielbeleid betreft – verworden tot de malle Pietje van de wereld.
Wat moest er al tenminste 15 jaar geleden gebeuren?
Pim Fortuyn beveelde aan:
1. Als u stevig moet dweilen, moet u eerst de kraan dichtdraaien, dat kan iedere ordentelijke huisvrouw bevestigen.
2. Opvang van vluchtelingen in de regio. Dat betekent voor Nederland alleen nog vluchtelingen toelaten uit Frankrijk, het uk, de brd en Denemarken, mocht daar iets ernstigs gebeuren.
3. Ruimhartig bijdragen aan de kas voor het Hoge Commissariaat voor de Vluchtelingen van de vn om een goede opvang in de regio mogelijk te maken.
4. Opzeggen van het verdrag van Schengen en herstel van de grenscontrole. Op Schiphol controle aan de slurf en mensen zonder papieren of zonder deugdelijk papier retour het betreffende vliegtuig weer in. De vliegmaatschappij krijgt geen boete, maar krijgt deze passagiers wel direct weer in de maag gesplitst.
5. Alle containers en stukgoederen in de havens en op de luchthavens en alle vrachtwagens die binnenkomen via de brdof België worden door een scan gehaald op zoek naar verstekelingen en drugs. Aan de grenzen met de brd en België gebeurt dit met behulp van ict, snel en efficiënt, door de douane (procedure te vergelijken met die van tolpoorten aan snelwegen); in de havens en op de luchthavens door de ontvangende expediteur, daarbij gecontroleerd door de douane. In de havens en op de luchthavens gewoon voor rekening van de ontvangende expediteur.
6. Het beleid rond de gezinshereniging wordt drastisch herzien, zodanig dat dit ongeëmancipeerde gedoe van Turkse en Marokkaanse jongemannen onmogelijk wordt gemaakt. Het gezin wordt bovendien geformuleerd in de beperkte westerse betekenis, dat wil zeggen: man, vrouw en kinderen en daarmee basta.
7. Het vluchtelingenverdrag van de vn uit 1951 wordt op de agenda geplaatst en herzien. Indien dat onmogelijk is, wordt het opgezegd. Tot het onmogelijke is tenslotte niemand gehouden, ook wij niet.
8. Een veel steviger integratiebeleid, geconcentreerd op de achterstandsbuurten. Iedereen die van een uitkering afhankelijk is, moet het Nederlands redelijk beheersen, zo niet onverwijld naar school ook al woont men hier nog zo lang.
9. Een gericht emancipatiebeleid voor vrouwen in achterstandsbuurten. We moeten af van die achterlijke islamitische opvatting over de positie van de vrouw.
10. Stevige sancties flankeren het integratiebeleid, niet meedoen of onvoldoende meedoen levert oplopende kortingen op de uitkeringen op en wel direct.
11. Gericht tegengaan van de groeiende apartheid, door een deel van de middenklasse terug te halen in de steden door goede en aantrekkelijke huisvesting en voorzieningen en door de samenstelling van achterstandswijken beter te mengen qua land van herkomst en maatschappelijke positie. Dwang wordt niet uitgesloten.
12. Breken van de zwarte scholen door beleid onder 11 en door scholen zodanig te situeren dat menging van bevolkingsgroepen naar afkomst en sociale positie op een natuurlijke manier tot stand komt.
13. Onmiddellijk een begin maken met het terugdringen van het aantal opvangplaatsen voor asielzoekers, daar in deze bedrijfstak ieder aanbod zijn geheel eigen vraag schept. Doelstelling: uiteindelijk voor maximaal 10.000 personen sobere opvangmogelijkheden.
14. Uitgeprocedeerde asielzoekers worden tot hun vertrek geplaatst in een gesloten opvanginrichting.
Over de toekomst van onze kinderen https://www.facebook.com/TrueAmericans/videos/1144036679062515/. Als geen andere politieke beweging, die het erfgedachtegoed van Pim Fortuyn nieuw leven inblaast, laat EPN dit toekomstbeeld geen werkelijkheid worden en het tij van een islamtsunami en nationaal faillissement SAMEN STERK VOOR NEDERLAND keren.
Mijn tweet: “Restrictief asieltoelatings- en dito gezinsherenigingsbeleid zou allang zijn ingevoerd als de @EPNederland niet door @Kiesraad was gehinderd”
Ik breng u in herinnering, wat Pim Fortuyn schreef:
Acht jaar lang heeft de VVD binnen Paars geprobeerd om het asielbeleid enigszins aan te scherpen, overigens zonder veel resultaat. De opvangcapaciteit voor asielzoekers wordt nog steeds uitgebreid in plaats van ingekrompen. Een succesvol beleid zou immers moeten leiden tot een vermindering van het aantal opvangplaatsen. Het begint er overigens al mee dat de VVD, ook onder Bolkestein, zichzelf niet serieus neemt. Een kabinetscrisis, zelfs een botsing met de verantwoordelijke bewindspersoon is het hen nooit waard geweest. Ten tijde van het politiek leiderschap van Bolkestein, gedurende Paars I (1994-1998), is het vreemdelingenbeleid in het algemeen en het asielbeleid in het bijzonder op de politieke agenda geplaatst. Bolkestein deed dit op een duidelijk intellectuele, dikwijls goed geargumenteerde manier. De reactie van de Linkse Kerk, PvdA, Groenlinks, D66 en het merendeel van de parlementaire pers was er steeds een van afgrijzen. Vergelijkingen met de praktijken van de nazi’s werden daarbij niet geschuwd. Zelfs een kamerdebat terzake tussen Bolkestein en de toenmalige fractieleider van de PvdA, Wallage, ontaardde in dit soon verdachtmakingen. Wie voor een ruimhartig asielbeleid is, is goed en wie daar zelfs maar vraagtekens bij durft te plaatsen is fout, heel erg fout! Dat was de teneur, ik heb er bij de publicatie van mijn boek over de invloed van de islam in Nederland mijn deel van mogen ‘genieten’. Bolkestein was weliswaar een goed debater en wist de kwestie gedurende Paars I op de politieke agenda te houden, maar hij beet nooit door. Van een politicus mag, zeker indien hij deelneemt aan de regering, verwacht worden dat hij zichzelf, zijn partij en zijn politieke standpunten inzake majeure kwesties uiterst serieus neemt. Dat betekent dat de politicus doet aan politieke machtsvorming om zijn of haar standpunten geheel of ten dele gerealiseerd te krijgen. Dat nu is door Bolkestein eigenlijk op geen enkel punt nagestreefd. Bolkestein was dus een eloquente intellectueel, een uitstekend en volhardend debater, maar een slechte politicus. Nooit beet hij door, nooit riskeerde hij een ministers- of een kabinetscrisis. Gevolg daarvan was dat ondanks wettelijke aanscherpingen van het beleid, het resultaat – in de zin van afname van de toestroom aan asielzoekers – gedurende acht jaar negatief is geweest, niet in de laatste plaats, omdat de overheid zelf voortdurend de hand licht met de eigen strengere regelgeving. Het mooiste voorbeeld daarvan is dat uitgeprocedeerde asielzoekers zelden feitelijk worden uitgezet. De Raad van Hoofdcommissarissen heeft op eigen gezag besloten dat het geen prioriteit heeft en de uitgeprocedeerde asielzoeker krijgt voluit de gelegenheid om in de Nederlandse samenleving te ‘verdwijnen’. Plaatselijke overheden voorzien hen vervolgens via de Ubochtconstructie van onder meer uit belastinggelden gesubsidieerde stichtingen van alle moois dat onze verzorgingsstaat te bieden heeft, van huisvesting tot gezondheidszorg, van onderwijs tot een inkomen. Onder zijn opvolger, Hans Dijkstal (VVD), is het er niet beter op geworden. Dijkstal ging zelden de publieke discussie aan over dit thema en liet de fractiewoordvoerder politiek en publicitair volledig aan zijn lot over. Die mocht in zijn eentje het vuile werk opknappen en slaagde daarin natuurlijk niet, alleen als hij stond. In het licht van de verkiezingen en de electorate dreiging voor de VVD die uitgaat van de nieuwe politieke beweging Leefbaar Nederland hebben Dijkstal en zijn VVD het thema inmiddels herontdekt en op de politieke agenda geplaatst. Erg overtuigend en vertrouwenwekkend doet dat natuurlijk niet aan, gezien in het licht van het recente verleden. Naast het feit dat de VVD er nooit een echt politiek punt van heeft willen maken in de confrontatie tussen kabinet en Kamer, kan de VVD politieke lafheid worden verweten. Wat had er meer voor de hand gelegen om na de mislukkingen terzake in Paars I, de portefeuille asielbeleid van de wankelmoedige PvdA over te nemen en deze in Paars II zelf te beheren? De VVD keek echter wel uit, ze zou er de vingers eens aan kunnen branden! Comfortabeler was het om de fractiewoordvoerder het potje op een suddervuurtje te laten houden, zodat ze electoraal kan scoren zonder echt iets te hoeven doen. Over de PvdA en D66 hoeven wij het in dit verband niet te hebben. Als lidmaten van de Linkse Kerk zijn zij sedert jaar en dag voor een uitermate royaal en menslievend asielbeleid, op koste van de Nederlandse belastingbetaler en, zo wil ik eraan toevoegen, ten koste van de Nederlandse samenlevingen in de grote(re) steden. Wij koersen in dit land onbedoeld aan op nieuwe vormen van apartheid. De middenklasse ontvlucht de steden en vestigt zich in middenklassenwijken in de randgemeenten. Middenklassenwijken die grotendeels bestaan uit oorspronkelijke Nederlanders aangevuld met succesvolle allochtonen. De steden verdunnen op die manier tot centra van dikwijls hoogwaardige economische activiteit, een dunne maatschappelijke bovenlaag en een brede onderklasse gevestigd in achterstandswijken van buirengewoon eenzijdige samenstelling qua land van herkomst en maatschappelijke positie. Dat hindert integratie in de dominante cultuur, taal, en economie, die nu eenmaal wordt beheerst door oorspronkelijke Nederlanders, bovenmatig en doet bijvoorbeeld Turken en Marokkanen zich in de eerste plaats Turk en Marokkaan voelen in plaats van Nederlander en dat tot in derde generatie aan toe. Winst van het Turkse voetbalelftal verandert mijn stad, Rotterdam, in één klap in een klein Istanbul. Dat lijkt onschuldig, maar is het niet. Het doet mij het gevoel geven alsof onze stad tijdelijk is bezet door vreemde overheersers, die zich op dat moment ook als zodanig gedragen, en het maakt duidelijk dat integratie nog een heel lange weg is. Het bezit van dubbele nationaliteiten, de oorspronkelijke en de Nederlandse, schotelantennes, circulaires van overheidsdiensten in de taal van het land van herkomst, lange vakanties en het bezit van onroerend goed in het land van herkomst doen hen ook al niet kiezen voor Nederland. Nederland is voor velen van hen een land waar het goed profiteren is van alle mooie voorzieningen, maar voor het overige draait het toch vooral om het land van herkomst. Dat nu legt een sociale bom, niet meer en niet minder, onder de stedelijke samenlevingen.
Over de toestroom van asielzoekers valt nog het volgende op te merken. Ruim tachtig procent van de aanvragers blijken gewoon calculerende asielzoekers te zijn die om overwegend economische motieven asiel aanvragen. Slechts tien procent lijkt te moeten vrezen voor lijf en goed en is daarom op de vlucht geslagen, overigens niet in de regio maar linea recta dan wel via de Schengen-omweg naar het land van melk en honing. Met dat vluchten valt het dus ook bij die tien procent reuze mee. Als je echt moet vluchten, ben je natuurlijk al heel erg blij als je in de regio een plekje hebt gevonden en door de Hoge Commissaris van de vluchtelingen van de VN, Ruud Lubbers (CDA), van een tent en eten wordt voorzien. Het gaat hier om de upper ten van de vluchtelingen, onder wie politieke vluchtelingen die er politieke opvattingen op nahouden die haaks staan op de onze. Goed, ruim 80 procent komt om economische motieven, zou dit gebeuren bij de aanvragen voor een bijstandsuitkering, dan zouden wij zonder pardon spreken van misbruik van een op zichzelf goede regeling. Hier te lande lossen we dat probleem op door de term ‘vluchteling’ te voorzien van het epitheton ‘economische’. Proeft u de contradictie, die besloten ligt in de term ‘economische vluchteling’ eens op het puntje van uw tong: ‘gelukszoeker’ of ‘avonturier’ is meer op zijn plaats. Ook op de motieven valt wel het een en ander af te dingen. Wat is er zo goed heldhaftig dan wel zielig aan het in de steek laten van uw land? En het zijn dikwijls landen, waarin de asielzoeker hard nodig is om het land tot ontwikkeling te brengen, afkomstig als ze veelal zijn uit de wat beter opgeleide segmenten van hun samenlevingen. Nu al gaat 33 procent van het totale jaarlijkse ontwikkelingsbudget van het Afrikaanse continent, aldus een VN-studie, op aan het repareren van de ‘brain and job-drain’ van Afrika met behulp van dure westerse krachten. Uiteraard komt dat budget van het rijke en ontwikkelde Westen, tel uit uw winst, zou ik willen zeggen. We moeten af van dat hele zieligheidsyndroom dat de discussie over asielbeleid nog steeds beheerst en we moeten toe naar het laten spreken van de feiten en op basis daarvan onze conclusie trekken in een zakelijk debat zonder al dat larmoyante gemoraliseer daarover door de Linkse Kerk en die vele zaakwaarnemers, die de legale industrietak asielzoekers hier te lande beheren en daar een dikke boterham aan verdienen, zoals dat ook gebeurt met het illegale deel van de bedrijfstak bestaande uit bemiddelaars, koeriers, afpersers en natuurlijk al die malafide ‘reisorganisaties’ die ons deze zogenaamde vluchtelingen in de maag splitsen.
Over het vreemdelingenvraagstuk in het algemeen valt nog op te merken dat elke toegelaten asielzoeker met drie moet worden vermenigvuldigd vanwege die onzinnige regeling van de gezinshereniging en dat diezelfde regeling ertoe bijdraagt dat tot in de derde generatie aan toe gezinnen worden herenigd. 75 procent van de jongemannen met een Turkse of Marokkaanse achtergrond haalt zijn bruid uit een achterlijk dorpje in Turkije of Marokko. Reden: de hier geboren meisjes met een Turkse of Marokkaanse achtergrond, om maar niet te spreken van autochtone meisjes, gedragen zich te geemancipeerd. De jongeheren voorzien zich liever van een weinig ontwikkelde vrouw, die tenminste weet dat haar enige recht het aanrecht is en haar enige lijn de waslijn. Een grof schandaal dat wij die jongeheren niet aanpakken en hun verwerpelijke standpunt over de positie van de vrouw niet alleen in woorden laten belijden maar ook in daden, niet zelden geheel en al op kosten van de Nederlandse belastingbetaler. Nederland is – wat het vreemdelingen-, het gezinsherenigings- en het asielbeleid betreft – verworden tot de malle Pietje van de wereld.
Wat moest er al tenminste 15 jaar geleden gebeuren?
Pim Fortuyn beveelde aan:
1. Als u stevig moet dweilen, moet u eerst de kraan dichtdraaien, dat kan iedere ordentelijke huisvrouw bevestigen.
2. Opvang van vluchtelingen in de regio. Dat betekent voor Nederland alleen nog vluchtelingen toelaten uit Frankrijk, het uk, de brd en Denemarken, mocht daar iets ernstigs gebeuren.
3. Ruimhartig bijdragen aan de kas voor het Hoge Commissariaat voor de Vluchtelingen van de vn om een goede opvang in de regio mogelijk te maken.
4. Opzeggen van het verdrag van Schengen en herstel van de grenscontrole. Op Schiphol controle aan de slurf en mensen zonder papieren of zonder deugdelijk papier retour het betreffende vliegtuig weer in. De vliegmaatschappij krijgt geen boete, maar krijgt deze passagiers wel direct weer in de maag gesplitst.
5. Alle containers en stukgoederen in de havens en op de luchthavens en alle vrachtwagens die binnenkomen via de brdof België worden door een scan gehaald op zoek naar verstekelingen en drugs. Aan de grenzen met de brd en België gebeurt dit met behulp van ict, snel en efficiënt, door de douane (procedure te vergelijken met die van tolpoorten aan snelwegen); in de havens en op de luchthavens door de ontvangende expediteur, daarbij gecontroleerd door de douane. In de havens en op de luchthavens gewoon voor rekening van de ontvangende expediteur.
6. Het beleid rond de gezinshereniging wordt drastisch herzien, zodanig dat dit ongeëmancipeerde gedoe van Turkse en Marokkaanse jongemannen onmogelijk wordt gemaakt. Het gezin wordt bovendien geformuleerd in de beperkte westerse betekenis, dat wil zeggen: man, vrouw en kinderen en daarmee basta.
7. Het vluchtelingenverdrag van de vn uit 1951 wordt op de agenda geplaatst en herzien. Indien dat onmogelijk is, wordt het opgezegd. Tot het onmogelijke is tenslotte niemand gehouden, ook wij niet.
8. Een veel steviger integratiebeleid, geconcentreerd op de achterstandsbuurten. Iedereen die van een uitkering afhankelijk is, moet het Nederlands redelijk beheersen, zo niet onverwijld naar school ook al woont men hier nog zo lang.
9. Een gericht emancipatiebeleid voor vrouwen in achterstandsbuurten. We moeten af van die achterlijke islamitische opvatting over de positie van de vrouw.
10. Stevige sancties flankeren het integratiebeleid, niet meedoen of onvoldoende meedoen levert oplopende kortingen op de uitkeringen op en wel direct.
11. Gericht tegengaan van de groeiende apartheid, door een deel van de middenklasse terug te halen in de steden door goede en aantrekkelijke huisvesting en voorzieningen en door de samenstelling van achterstandswijken beter te mengen qua land van herkomst en maatschappelijke positie. Dwang wordt niet uitgesloten.
12. Breken van de zwarte scholen door beleid onder 11 en door scholen zodanig te situeren dat menging van bevolkingsgroepen naar afkomst en sociale positie op een natuurlijke manier tot stand komt.
13. Onmiddellijk een begin maken met het terugdringen van het aantal opvangplaatsen voor asielzoekers, daar in deze bedrijfstak ieder aanbod zijn geheel eigen vraag schept. Doelstelling: uiteindelijk voor maximaal 10.000 personen sobere opvangmogelijkheden.
14. Uitgeprocedeerde asielzoekers worden tot hun vertrek geplaatst in een gesloten opvanginrichting.
Over de toekomst van onze kinderen https://www.facebook.com/TrueAmericans/videos/1144036679062515/. Als geen andere politieke beweging, die het erfgedachtegoed van Pim Fortuyn nieuw leven inblaast, laat EPN dit toekomstbeeld geen werkelijkheid worden en het tij van een islamtsunami en nationaal faillissement SAMEN STERK VOOR NEDERLAND keren.
LikeLike
Daar gaat iets tegen gebeuren. Eind september een groot artikel die vele de ogen open maakt.
LikeLike