Eurabia: de ware reden achter de moslim-migratie!
Onderzoekster Bat Ye’or wijst op het bestaan van officiële overeenkomsten tussen Europa en de Arabische wereld. In ruil voor olie mag en mocht de Arabische immigratie en de verspreiding van de islamitische cultuur in Europa geen strobreed in de weg gelegd worden.
‘Eurabia’ is de naam van een krantje dat in 1975 werd uitgegeven door het ‘Europees Comité voor Coördinatie van de Vriendschapsbetrekkingen met de Arabische Wereld’, in samenwerking met diverse Arabische en islamitische organisaties.
Dit comité werd in het leven geroepen door leden van wat destijds nog de EEG (Europese Economische Gemeenschap) werd genoemd, maar dat we nu kennen als de EU (Europese Unie).
De in Egypte geboren historica Bat Ye’or onderbouwt in haar boek ‘Eurabia: The Euro-Arab Axis’ op onweerlegbare wijze hoe Arabische/Islamitische en Europese politici en intellectuelen na de Oliecrisis in 1973 gezamenlijk een koers uitstippelen voor Europa.
Verlangend naar macht en invloed in de Arabische wereld en een gestage aanvoer van olie, gaan de Europese participanten in deze samenzwering akkoord met maatregelen die Europa langzaam zullen veranderen in…. Eurabië!
De samenzweerders komen overeen dat de Europese grenzen moeten worden geopend voor massale migratie van Arabieren en moslims naar Europa. De deelnemende intriganten besluiten dat de verspreiding van de Islam in Europa geen strobreed in de weg mag worden gelegd, en beloven dat zij hun invloed zullen aanwenden om ervoor te zorgen dat de media en het onderwijs in Europa een ‘objectief’ en positief beeld schetsen van de Islam en haar geschiedenis in Europa (het gaat hier niet over vage complottheorieën. Bat Ye’or onderbouwt haar verhaal met officiële documenten). Treffend zijn ook het anti-Amerikanisme en de Israëlofobie waarin de Europese en Islamitische samenzweerders elkaar vinden.
Onder invloed van deze ‘Europees Arabische Dialoog’ (EAD) ontstaat vervolgens een atmosfeer van cultuurrelativisme, irrationele zelfhaat en Islamofilie, waarin men op succesvolle wijze door het verspreiden van eenzijdige informatie, de Europese bevolking een collectief schuldgevoel probeert aan te praten vanwege het koloniale verleden, de slavernij en de kruistochten. De meer dan duizend jaar durende slachtpartijen, massale verkrachtingen, slavenhandel, schandalige onderdrukking van christenen en joden, en de talloze plundertochten van de telkens Europa binnenvallende Arabieren, Moren, Janitsaren en Ottomanen, worden verzwegen, en vervangen door de volkomen uit de duim gezogen mythe van het paradijselijke Andalusië, waar moslims, christenen en joden in harmonie samenleefden (een mythe die door Bat Ye’or op magnifieke wijze wordt ontkracht).
De pijnlijke gevolgen van de inmiddels meer dan 30 jaar durende ‘Europees Arabische Dialoog’ beginnen nu langzaam door te dringen in de publieke opinie. Door de massale immigratie en het hoge geboortecijfer van de moslimpopulatie, begint de Islam in Europa een politieke macht van betekenis te worden. Moskeeën, Islamscholen en Islamitische centra schieten overal als paddestoelen uit de grond, vaak gefinancierd met geld uit Islamitische olielanden. Steeds vaker eisen moslims voor zichzelf bijzondere rechten op (rechten die niet-moslims in Islamitische landen vaak niet krijgen), en men probeert de vrijheid van meningsuiting aan banden te leggen. Kunstenaars, schrijvers, atheïsten en islamcritici probeert men de mond te snoeren. Langzaam maar zeker begint de Eurabische nachtmerrie werkelijkheid te worden. Is het tij nog te keren?
Bat Ye’or’s boodschap is van groot belang voor de toekomst van Europa, maar tóch is een kleine kritische kanttekening op zijn plaats. Bat Ye’or is een pleitbezorgster van de Amerikaanse ‘war on terror’, en hoewel zij het niet echt letterlijk zegt, lijkt ze de mening te zijn toegedaan dat een verwerping van het Eurabische ideaal, en een negatief oordeel over het Amerikaanse beleid, onverenigbaar zijn. Naar mijn mening is het echter zeer wel mogelijk om het met beide oneens te zijn. Maar ondanks dit denk ik dat ‘Eurabia’ een zeer belangrijk boek is, dat iedereen die begaan is met het lot van Europa zou moeten lezen.
RP: Ik ben het volkomen met Bat Ye’or eens. Ik denk dat zelfs de feiten veel breder zijn! De macht van de elite strekt verder dan de meeste denkbare scenario’s! Niet voor niets gebruiken zij alle middelen (w.o. een wereldwijde leugenmedia, Natie’s, Unie’s, etc.) om hun doel te bereiken.
Bron: http://janice-laureyssens-visie.skynetblogs.be/archive/2007/03/11/eurabia-de-ware-reden-achter-de-moslim-migratie.html
Collaboratie is samenwerking met de vijand. Het begrip is afgeleid van het Franse werkwoord collaborer dat samenwerken betekent.
De specifieke negatieve betekenis kreeg het woord tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen Frankrijk was bezet door Duitse troepen. Met collaborateur werden Fransen aangeduid die met de Duitse bezetter samenwerkten, of vrouwen die een verhouding met Duitse militairen hadden. In de laatste betekenis is het woord in het Nederlands nooit gebruikt; vrouwen die een verhouding met een Duitse militair hadden werden moffenhoer of moffenmeid genoemd. In Vlaanderen werden collaborateurs ook wel van incivieken of – meer denigrerend – zwarten genoemd. Het gaat bij collaboratie dus om samenwerking met een (buitenlandse) vijand, zich daarmee kerend tegen de eigen bevolking en overheid.
Het veroordelen van collaboratie hing samen met het feit dat de twintigste-eeuwse natiestaten een verregaande loyaliteit van hun burgers eisten. In 1814 daarentegen, na twee decennia Franse bezetting, was samenwerking met de Fransen nauwelijks een probleem geweest. Een fel aanhanger van het Franse bestuur, Surlet de Chokier, werd in 1816 zelfs opgenomen in de Nederlandse adel en werd in 1831 de eerste regent van België.
Inhoud [verbergen]
1 Vormen van collaboratie
2 Collaboratie tijdens de Eerste Wereldoorlog
3 Collaboratie tijdens de Tweede Wereldoorlog
3.1 Nederland in en na de Tweede Wereldoorlog
3.1.1 Politiek, leger en ambtenarenapparaat
3.1.2 Bedrijfsleven en vervoerssector
3.1.3 Individuen en zelfstandigen
3.1.4 Omroepen en nieuwsmedia
3.1.5 Vervolging na de bevrijding
3.2 België in en na de Tweede Wereldoorlog
3.3 Andere landen
4 Literatuur
5 Zie ook
Vormen van collaboratie[bewerken]
Verschillende vormen van collaboratie worden aangemerkt, waarbij sommigen als ernstiger dan anderen werden beschouwd. De lijn een passieve opstelling was uitermate vaag, en soms was het ook erg moeilijk niet te collaboreren. Dwang werd vaak toegepast, en soms betekende het alternatief ontslag of gevangenisstraf.
Bestuurders en bedrijfskopstukken haalden vaak het argument aan dat de bezetter, indien men niet tenminste minimaal meewerkte, iemand zou aanstellen die ideologisch ‘zuiverder’ was en wellicht een extremistischer beleid zou voeren of incompetent zou zijn. Voor een bedrijf zou het wellicht kunnen betekenen dat de bezetter de zaak dicht gooide en de werknemers elders te werk zou stellen. In een gemeente zou dit kunnen leiden tot zuivering van het ambtenaren- en politieapparaat, repressie, en inniger samenwerking met de bezetter. Door aan te blijven, zo redeneerde men, kon men tenminste de eigen ingezetenen of werknemers enigszins beschermen en voor erger behoeden. Het tegenargument was echter dat het gevaar hiervan was dat men op een ‘hellend vlak’ terecht kon komen.
Als collaboratie kon worden aangemerkt:
Het tekenen van een loyaliteitsverklaring;
Het verklikken van onderduikers of verzetsactiviteiten, al dan niet tegen betaling;
In een gevoelige positie (burgemeester, staatssecretaris, politieman) meewerken aan maatregelen van de vijand;
Media die de door de vijand opgelegde censuur toepassen en/of positief berichten over de vijand;
Dienst nemen in het vijandelijke leger;
(Burger)verzet tegen de eigen overheid;
(Seksuele) relaties met vijandelijke soldaten;
Vrijwillige hand-en-spandiensten aan de vijand.
Economische collaboratie zoals verkoop van goederen en het verrichten van economische diensten tegen betaling aan de vijand kan men eveneens als collaboratie zien, want het steunt het vermogen van de vijand om oorlog te voeren. Aangezien bij hantering van deze definitie het vrijwel onmogelijk is om niet te collaboreren, maakt men ook wel onderscheid tussen militaire en civiele producten. Wie militaire producten en wapens produceert voor de vijand collaboreert sowieso, bij civiele diensten en leveringen collaboreert men in principe niet. Uiteraard bestaat hier ook een groot grijs gebied, met name bij grondstoffen en halffabricaten die voor zowel militaire als civiele doelen kunnen worden gebruikt. Men kan hier enig onderscheid in aanbrengen in wat men weet of behoort te weten, en dit kan door de omstandigheden worden ingevuld, zoals de afnemer van de producten, de plaats waar de producten moeten worden afgeleverd, geschreven documentatie of de context van de prestatie.
LikeLike
Wat is er nieuw?
De elite heeft ons allang verraden!
Wel eens over Brunei gelezen en hoe bevriend ons koningshuis ermee is?
Er gaan heel wat miljarden naar geheime bankrekeningen van de Oranjes die kant op !!!
En ja … de koningen der aarde zijn dronken geworden van de wijn (OLIE) van haar hoererij !!!
Even geduld nog … de profetieën volgen elkaar in hoog tempo op !!!
Dan zal het gedaan zijn …
LikeLike
Het waren en zijn eigen Volksverraders, die hun mega-zelfverrijking realiseren ten koste van de ondergang van hun volk !
LikeLike
Dit is op Kattukse Vrienden voor Israël herblogd.
LikeLike
“Onder invloed van deze ‘Europees Arabische Dialoog’ (EAD) ontstaat vervolgens een atmosfeer van cultuurrelativisme, irrationele zelfhaat’
Nee het cultuur relativisme is van Franz Boas in de eerste decennia van de 20e eeuw en verder ontwikkelt door het culturele marxisme van de neo marxisten van de Frankfurter Schule.
LikeLike
Pingback: Eurabia: de ware reden achter de moslim-migratie! – Rechtsaf doorzee
Pingback: De wortel van alle kwaad is geldzucht | BIBLESPACE- UW BIJBELSITE
Kan je nagaan hoe dom de toenmalige Europese belanghebbende waren. Voor olie?
Ze zullen zich wel rot hebben gelachen die Arabieren. Want je verkoopt dus olie aan Europese landen om er later dus zelf gebruik van te kunnen maken in die landen.
Je koopt iets in van iemand en tegen die iemand zeg je maar later mag je het product weer komen ophalen, wat je bent gelijk welkom in mijn land om mee te profiteren. Miljarden winst maken ze al jaren daar en dan krijgen ze deze toezegging ook nog eens. Een hele rare wereld.
LikeLike
Is dit ook niet bekend onder de naam “Resolutie van Straatsburg”???? En wie was toen de Nederlandse minister-president/premier??????? Juist ja Joop den UYL, PvdA…
LikeLike