POLITIE MEER RECHTS DAN LINKS?

november 16, 2014

(Door: Juvenalis – Vertaling: E.J. Bron)
Iemand praatte met de politie. Na Hannover. Na de vreedzame demonstratie van “HoGeSa”, terwijl de SAntifa de oorlog de straten indroeg. Nadat de media alles mooi gepraat hadden. In elkaar geslagen burgers bagatelliseerden tot kleine vechtpartijtjes van de Antifa. Een vernield politievoertuig verzwegen en de ontelbare ingegooide ruiten ook vergaten te noemen.

En toen praatte iemand met de politie. De politie weet wie het geweld de straten indraagt. Het kwaad is links. De vijand komt van links. Het geweld komt van links – bijna altijd. Als de politie slaat, dan slaat ze naar links en rechts. Vaak ook te hard. Als de politie geslagen wordt, dan door links. Verwond met kapotgeslagen flessen – door links. In brand gestoken met vuurwerkbommen – door links. Diep beledigd wordt – door links. Bespuugd, geslagen en getrapt wordt – door links.

Maar de linksen trekken niet alleen maar brullend en slaand door de straten. Ze zitten ook dreigend en bevelen uitvaardigend in de instanties. Helemaal boven zitten ze. Daarom kan de politieagent niet zo praten zoals hij wil. Maar hij fluistert. Murmelt. Geeft hints. Zachtjes, Fluisterend. Samenzweerderig.

Wie politieagent wordt, gelooft in de staatsmacht. Want hij wil deze zelf geloofwaardig belichamen. Dan stelt hij vast dat de staat door links gekaapt is. Men laat de linksen rel schoppen. Ze verwoesten een binnenstad: ze worden zelfs niet eens aangeklaagd. Dat noemt men de-escalatie. Blablabla. Officieren van justitie en rechters zijn ook links. Velen in de top van de politie ook. Strafvoorkoming in functie zou men het moeten noemen. Dat zou de lading dekken. Maar dat zegt hij niet. Hij duidt het in ieder geval loochenend aan.

De politieagent stelt dus vast dat de staat door links is gekaapt. Nu laat de hij zijn ware aard zien: de vuile veger maakt gebruik van de geperverteerde staat. Zijn opportunisme draagt hem op vleugels naar boven. Hij denkt links, praat links, eist links – ook tot de prijs van recht en wet. Want dat wordt van hem verwacht. De Antifa slaat iemand halfdood? Maar dat zijn toch jongeren, die alleen een spelletje spelen. Linkse politieagenten overtreffen elkaar als getuigen dat er geen sprake was van kwaadaardige opzet. Helemaal niet.

De oprechte politieagent echter gaat tandenknarsend door. Hij hoopt dat de staat zichzelf zal reinigen. Ooit. Tot dat moment vertelt hij alleen heel stiekem de waarheid. Hij knipoogt naar ons. Als we goed op hem letten, kunnen we het zien. Oog dicht, oog open. Heel even en onopvallend. Hij zou het ook kunnen ontkennen. Dan glimlachen wij. En hij glimlacht terug.

Maar alleen als er geen politiek correcte collega´s in de buurt zijn. Want die zouden de glimlach melden. Dat zou niet goed zijn. De politieagent heeft een lieve vrouw. Hij heeft kinderen. De hypotheek op zijn huis is nog niet afbetaald. Hij wil niet gemeld worden. Maar we onthouden zijn knipoog. En zijn gezicht. Als de storm komt, zullen we aan hem denken. Aan de rechtschapen man.
We zullen ook aan de anderen denken. Aan de vuile vegers. Die met beide handen hun gelegenheid te baat nemen en daarom met de ene hand het recht en met de andere de gerechtigheid hebben losgelaten. Want mensenhanden zijn klein. Je kunt maar naar één ding grijpen: naar de gelegenheid of naar de waarheid. Naar de macht of naar het recht. Naar de carrière of naar gerechtigheid. Als de storm komt, zullen we ook aan hen denken. Hun lange smerige spoor zal ons naar hen toe leiden. En de storm zal komen.
Dat is geen bedreiging, vrienden. Het is een belofte. De wind draait. Ik zie de signalen.

http://ejbron.wordpress.com/2014/11/16/hannover-iemand-praatte-met-de-politie/