Trots om Nederlander te zijn. Mag dat nog?

Door Caroline Vonhoff

Iedereen trots op en tevreden met alles, of toch niet? Nee, er is één groep die op niets trots mag zijn, zelfs niet tevreden: niet op zijn ras, niet op zijn nationaliteit (die wordt weggegeven aan een ieder die er maar om vraagt), niet op zijn geschiedenis, niet op zijn toekomst, niet op zijn cultuur en zelfs niet op de eigen ouders

Tenzij je hier wel woont, maar er voor kiest geen Nederlander te zijn. Zo deed het Spui in Den Haag afgelopen zaterdag niet aan een Nederlandse stad denken, maar veeleer aan Benghazi. Ik mag (wil) niet met een hakenkruis lopen, maar ben ik een beetje bruin (ja, pun intended) dan komt het FNV me ondersteunend toespreken.

Tenzij ik én een beetje bruin ben in Den Haag, én een papoea-vlag bij met heb, dan is dat zelfde FNV in geen velden of wegen te zien als ik door een roedel agressieve politiemensen (niet zelf denken, en een uit de hand gelopen staat heet niet voor niets politiestaat) word mishandeld.

demodiscrimiOnderwijl worden die Nederlanders natuurlijk wel allemaal geacht te sparen en te betalen voor al die voorzieningen waarop ze amper beroep mogen doen, want de vruchten van hun arbeid die zijn natuurlijk niet voor hen, dat zou asociaal zijn en ‘dat moeten we met zijn allen niet willen’, maar voor degenen aan wie de machthebbers die liever gunnen, aan zichzelf dus in de vorm van hun daartoe verzonnen schijngestaltes van hun zogenaamde solidariteit, louter geschapen om eigen inhaligheid te verhullen, en als afpersingsmiddel.

Gebeurde het een andere dan deze groep dan zou een ieder van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat schreeuwen over de vreselijke, niet te tolereren discriminatie waar die groep slachtoffer van is.

Maar ja, zo werkt het dus niet. Sterker nog: zelfs mensen die wegens ras/afkomst/nationaliteit tot die groep behoren, stemmen vaker dan begrijpelijk hartelijk met die discriminatie in en doen er aan mee. Ze horen er dus ‘eigenlijk’ wel bij, bij die groep, maar proberen zich er met een vertoon van al dan niet valse, schaamte als het ware van los te maken. Ze zijn het wel, maar toch niet want ‘beter’ dan de andere leden van die groep, een soort ere-blankies zeg maar, maar dan anders. Zo zal je een Nederlandse politicus van niet-Nederlandse afkomst niet snel met een t-shirt zien met ‘Ik ben een Nederlander’ erop. Een duidelijk Nederlandse politica kan je wel aantreffen met een t-shirt met ‘Ik ben een Marokkaan’ erop, zonder dat dit ook maar enige aanstoot lijkt te geven, hoe gelogen en onwaar de uitgedragen boodschap ook is. Had diezelfde politica, geheel overeenkomstig de werkelijkheid en de waarheid, een T-shirt aangetrokken met de tekst ‘Ik ben een Nederlandse’ dan zou (vermoed ik) de Kamer inmiddels teruggeroepen zijn van zomervakantie om er een spoeddebat aan te wijden.

Lees hier de rest:
http://joostniemoller.nl/2014/07/trots-om-nederlander-te-zijn-mag-dat-nog/

Categorie : Uncategorized